.
.
.
.
.
.
.
.
.
Tien jaar geleden had ik de eer om schepentje van Kortrijk te worden in onze leuke stad. Ik was enorm trots dat ik in de voetsporen van mijn grootvader, Pépé Joël, kon treden. Na een decennium van toewijding aan het bestuur van onze stad, komt er een einde aan deze mooie periode. Ik kijk terug met een hart vol dankbaarheid en voldoening. Het schepenpostje stelde mij in staat mij maatschappelijk geslaagd te voelen. Ik was geen mooiprater, geen blasé, maar een puike politieke vakman. Ik word sentimenteel over mijn schepentjesleven en kijk met zilte ogen terug op die wondermooie tijd waarin ik het helemaal naar mijn zin had.
Dankbaarheid voor de kansen die ik kreeg van mijn partij en van jullie, de kiezer. Voldoening over wat we samen hebben bereikt. Onze stad is mooier, groener, plezanter en verkeersveiliger geworden. Dat is niet alleen mijn overtuiging, maar een vaststelling die gedeeld wordt door de Kortrijkzanen van alledag. Het was niet altijd simpel. Helaas waren de meningen niet altijd even beleefd of constructief geuit. De politieke crapuul Vermeersch wist mij in iedere raadszitting met zijn racistisch gezwets de stuipen op het lijf en op de kast te jagen. Wat een enge vent ! Grove bewoordingen en verwensingen werden heen en weer geslingerd. Soms liep ik in de val, liet ik me gaan in scheldpartijen, vervloekingen en gemene gebaren. Die lorejas Vermeersch is sterk in vuilbekken, hij hoort thuis in een psychopatenasiel. Maar deze moeilijkere momenten verbleken bij de vele momenten van trots, leute, schoonheid en steun, zoals bij de opening van een nieuw pleintje, parkje en velostraat of bij een boomplanting. Ik wil vooral de fantastische bureaucraten, allemaal joviale mensen, van onze stadsadministratie bedanken voor hun inzet en samenwerking de afgelopen jaren. Zonder jullie was dit allemaal niet mogelijk geweest. ’t Is altijd mooi om goed en dankbaar te zijn voor je ouwe kameraden uit en buiten de partij. Het is een onbegonnen werk om iedereen bij naam te noemen, maar jullie weten wie jullie zijn.
Een nieuwe uitdaging wenkt. Ik heb nog niet verteld waarom deze nieuwe uitdaging zo meeslepend is. Na 10 jaar Kortrijkse politiek is het tijd om hoger te klimmen op de politiek-maatschappelijke ladder. Ik ben nu parlementariër, maatschappelijk geslaagd en geniet van een hogere eer en loon. Dat is belangrijk. Als parlementslid kan ik mijn oude passie het leger opnieuw oppakken. Ik ben een oude boefer en ik steek daar een spa in de grond. Daarnaast zal ik me toeleggen op ethische thema’s. Gevoelige, maar ontzettend belangrijke dossiers zoals draagmoederschap, polygamie, polyamorie, euthanasie, spermadonatie, biseksuele liefde, partnerruil, vreemdgaan en abortus vragen om moedige keuzes en een vooruitstrevend beleid. Samen met mijn partij wil ik hier echte stappen vooruit zetten.
Uiteraard laat ik ook Kortrijk niet los. Ik blijf lid van de gemeenteraad en de politieraad. Ook vanuit Brussel zal ik verkwikt en tevreden mijn steentje kunnen bijdragen aan het Kortrijk van morgen, waar het nog plezanter wordt dan gisteren.
Heel veel succes aan onze nieuwe burgermoeder Ruthie, haar onafscheidelijke amant schepentje Wout, schepentje Stephanie van papieren huwelijken en de nieuwe ploeg die Kortrijk de komende jaren zal besturen. Ons nieuw superschepentje Maxim Veys zal dat fantastisch doen. Een topkerel ! Alle steun en vertrouwen ! Kortrijk bruist !
Axel Weydts
Parlementariër
Ex-schepentje van mobiliteit