.
.
.
.
.
.
.Al een paar weken word ik aangesproken op een hardnekkige roddel. Dat ik naar Brugge zou verhuizen.
Brugge is een fantastische stad, mijn mammie woont er en ik ga er vaak bij haar gaan eten. Mijn verstand ligt bij Stad Kortrijk, ik woon dolgaarne in Kortrijk, maar alles heeft zijn grenzen, mijn hart ligt namelijk nog steeds in Brugge. Geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt nooit naar Brugge terug te keren. Later wel, als ik een politieker op rust zal zijn. Mijn huidige vriendinne deelt mijn verlangen. Ik zou niet weten waarom ik nog langer in het dikkenekkerige Kortrijk zou moeten blijven wonen na mijn actieve politieke carrière.
Ik krijg ook nog steeds vaak vragen waarom ik geen schepentje ben geworden. Mijn kandidatuur was voluit gaan voor burgemeester. Ik wil daar helder over zijn : ik zit mee bij de onderhandelingen over werk & pensioenen voor een Arizona coalitie. Bijgevolg heb ik uitzicht op een postje in de regering of in een kabinet als kabinetschef of zo, mijn ultieme droom. Verder ben ik deerlijk mislukt in de wedstrijd om Kortrijk ‘Culturele hoofdstad van Europa’ te maken. Kortrijk is definitief uitgeschakeld. Daarom ook zet ik als schepentje een stap opzij.
We haalden een monsterscore en zelf haalde ik een ongezien aantal stemmen. Tweede meeste van gans Kortrijk. Ik ben daar ontzettend dankbaar voor. Maar 2 partijen kropen op mekaars schoot uit angst voor de kiezer, de lafaards. Samen haalden ze nog niet het dubbele in stemmen van wat wij op onszelf haalden. Hadden ze alleen opgekomen dan was het ons gelukt. Ruthie moet niet te hoog van de toren blazen. Ik kan met haar leven, ik moet wel, maar veel overschot is er niet. Ik heb nergens spijt van. We slaagden erin om al onze breekpunten in het bestuursakkoord te krijgen, maar over de nieuwe bib op de Buda-tip is het nog niet 100 % zeker. We wogen en wegen echt. Bovendien haalden we heel mooie bevoegdheden binnen. Zowel Trui Steenhoudt als Giovanny Saelens zijn politieke toptalenten die dat schitterend gaan doen. De intelligente Gio is een certitude op alle gebied, Trui iets minder. Zij is een echte volksvrouw, ongelooflijk populair, een madame hors catégorie, en houdt zich het liefst bezig met de ‘gewone mensen’ van haar geliefde Overleie. Haar bureau staat in afspanning De Groene Kikker, waar ze wekelijks op zaterdag tussen 10 en 12 zitdag houdt en belastingbrieven en subsidie-aanvragen invult. Amant Patje kijkt minzaam toe en ziet dat het goed is. Vernieuwing op vlak van schepenen is ontzettend belangrijk. Jammer bv dat bij TBSK een topper als Arthur Vandenbulcke geen kans kreeg in het college. Hij haalde slechts een tiental stemmen minder dan schepentje Allijns die met hoerechance schepentje is geworden. Pappie Anton Vandenbulcke, met de paarse neus, is er nog altijd niet van bekomen. Uit ongelukkigheid dronk hij de helft van zijn wijnwinkel leeg.
Zelf blijf ik tot nader order gemeenteraadslid. We zullen daar zien wat de toekomst brengt. Ik wil vooral dat de beminnelijke Kelly Detavernier de eerste viool speelt in de provincie. Kelly zal, als gedeputeerde, spijkers met koppen slaan. Maar ze moet opletten met haar gevoelens, haar wulpse begeerten en haar innerlijke verlangens. Haar mannelijke collega’s liggen op vinkenslag om haar een oor aan te naaien, want zo gaat dat in de politieke wereld. Kelly heeft een reputatie van harde tante en ijskonijn te verdedigen. Maar au fond is Kelly niet gevoelloos en een tikkeltje mondain en losbandig. Zal zij standhouden tegen de vele verlokkingen van het deputéschap ?
Mijn rol en missie is om de vele nieuwe mensen die ik kon aantrekken te coachen en ondersteunen in hun politieke ambities. Ik wil niet dat het voor hen stopt na deelname aan verkiezingen. Op vlak van kunsten en cultuur zoek ik mijn weg om me als vrijwilliger in te zetten bij een aantal culturele verenigingen. Ik zit alvast drie dagen per week aan de balie van de Budascoop en ik doe de kleedkamer van de schouwburg van zodra die weer open is. Er is mij ook een vrijwilligersbaantje als plaatsaanwijzer bij de nieuwe Abby aangeboden.
Daarnaast beleef ik de tijd van mijn leven op federaal niveau. Hoofd van een kabinet worden is mijn diepste verlangen. Ik ging in de politiek omdat ik vind dat werken moet lonen, dat teveel mensen onterecht inactief zijn en dat de overheid teveel geld afroomt van wat ondernemers en werkers verdienen.
Een ongelooflijke eer voor mij om vanop de eerste rij met de partijvoorzitters mee te mogen onderhandelen over de thema’s werk & pensioenen op Arizona niveau. Hopelijk lukt het.
Daarnaast is ook het federaal parlement een zalige, machtige omgeving. Vandaag heb ik 2 nieuwe wetsvoorstellen gelanceerd.
We blijven knallen !
Axel Ronse
ex-schepentje van Cultuur,
Parlementariër
Arizona Onderhandelaar