.
.
.
.
.
.
.
.Diepte-interview met schepentje van Mobiliteit en Openbare Werken Trui Steenhoudt.
Jarretel : Hoe voelt het om nu plotsklaps schepentje te worden ?
Trui : “Al van in de tweede kleuterklas droomde ik ervan om, als ik groot zou zijn, schepentje van de stad Kortrijk te worden. In 2012 deed ik voor ’t eerst mee, ’t was maar om te lachen. 2018 zou serieus worden en dat werd het ook. Ik werd vochtig van binnen en van buiten van pure opwinding, kreeg de kriebels in mijn onderbuik. Zou ik lukken ? Helaas, we verloren drie zetels, een ramp. De kriebels in mijn buik werden pijnlijke buikkrampen en ik mocht het schepenpostje op mijn onderbuik schrijven. Mijn schepentjesdroom viel aan duigen. Maar ik ben geen opgever en in 2024 behaalde ik een mooie score, echter slechts de derde plaats. We kregen maar twee schepenzeteltjes toegewezen omdat Axel Ronse er mordicus de sossen bij wilde. Dat vond ik een grote dwaasheid en ik zou weer naast het schepenpostje grijpen ware het niet dat Axel zich plots herinnerde dat BDW hem een staatssecretariaat of een lucratief postje in een ministerkabinet had beloofd. Axel verzaakte aan het schepenpostje en ik viel in de prijzen.”
Jarretel : Je bent duidelijk gepassioneerd door Kortrijk. Hoe sterk is je band met Overleie ?
Trui : “Ik ben diep verknocht aan Overleie, de plaats waar mijn wiegje stond en waar mijn stamkroeg de Groene Kikker zich bevindt. Ik ben een Overleienaar in hart en nieren, ken er alle bewoners van hoog tot laag bij hun lapnaam. De middle class en de basse classe liggen mij na aan het hart. Ik woon, werk, leef en bedrijf de liefde hier, met Patje. En wat een liefde ! Een oprechte man en er kan geen sprake zijn van ondeugd of eigenliefde tussen ons beiden. Niet te veel valse romantiek, wel beredeneerde gevoelsnuances. De geringste gemoedsbewegingen worden onmiddellijk aangevoeld. Nooit waren twee karakters meer voor elkaar geschapen. Bovendien, de complexloze liefde voor de Overleienaar met wie ik me enorm verbonden voel. Twee jaar geleden werkte ik nog als flexi-jobber bij een hete bakker om onze ondernemers van Overleie te steunen. Maar toen die bakker te heet werd en onder mijn rokken begon te friemelen maakte ik een eind aan deze toxische relatie.”
Jarretel : Wat zijn je prioriteiten als schepentje van Mobiliteit?
Sommige dossiers roepen discussies op, hoe ga je dat oplossen ? Wat is je aanpak ?
Trui : “Kijk, ik heb geen respect voor mijn voorganger, de alternatief geaarde Axel Weydts, die een puinhoog zo hoog als de Kemmelberg achterliet. Neem nu de beruchte knip van Bissegem. Het terugdraaien van die knip is het bijzonderste punt uit heel mijn programma voor de komende zes jaren. Dat gebeurt niet van vandaag op morgen of overmorgen. Eerst wil ik alle inwoners van Marke en Bissegem van huis tot huis bezoeken en hen een uitgebreide vragenlijst, 101 vragen, voorleggen. Ze hebben dan een jaar de tijd om alle vragen schriftelijk te beantwoorden en de antwoorden aangetekend aan mijn diensten terug te sturen of af te geven in afspanning De Groene Kikker op Overleie, alwaar ik kantoor houd en op zaterdag tussen 10 en 12 mijn zitdag. Kabinetsmedewerker Fabienne zal ten allen tijde aanwezig zijn om de antwoorden in goede orde te ontvangen en zelfs de allermoeilijkste vragen te beantwoorden. Voor de verwerking van deze vragenlijst door mijn kabinet wordt een termijn van zes maanden uitgetrokken. Na deze grote algemene bevraging volgt een meer specifieke bevraging van de bewoners uit de directe nabijheid van de fameuze knip. Ze krijgen een meer concrete vragenlijst waarin ze hun hart kunnen luchten en bezwaren tegen de knip kunnen indienen. Hiervoor krijgen ze op hun beurt een jaar de tijd om de knip goed te bestuderen en de vragen-en opmerkingenlijst in te dienen. Dat kan dan weer gebeuren bij Fabienne in de Groene Kikker. Van de aanminnige Fabienne is bekend dat ze een zwak heeft voor lelijke mannen en altijd beslagen op het ijs komt. Voor de verwerking van deze vragenronde moet ik zeker achttien maanden tot twee jaar rekenen, aangezien het hier gaat over cruciale informatie en bezwaren van de betrokken bewoners. We moeten de mensen namelijk goed informeren en goed luisteren naar hun feedback. Dat vergt echter zijn tijd en ik schat dat deze informatieronde in totaal zo’n vijf en een half jaar zal aanslepen. We nemen echt onze tijd. Ik neem lessen uit de kritiek van het verleden nauw ter harte, toen potentaat Weydts alles op zijn eigen eentje besliste, boven de hoofden van de gewone mensen die zich dagelijks van Marke naar Bissegem en omgekeerd met hun opel vectra verplaatsen en plots voor de knip komen te staan. Dat mag niet meer gebeuren. In acht genomen opmerkingen, procedures en bezwaarschriften reken ik dat de afschaffing van de knip met een beetje geluk tegen het einde van 2029 gerealiseerd zal zijn. Pas na een grondige herevaluatie neem ik de beslissing want veiligheid blijft prioritair. Overhaaste beslissingen kunnen gevaarlijke situaties creëren en dat wil ik absoluut vermijden.”
Jarretel : Wat motiveert je voor de komende zes jaren ?
Trui : “Er ligt veel werk op de planken. Ik wil werken aan een stad waar elke Kortrijkzaan, van hoog tot laag, gelukkig kan zijn. Ik wil een schepentje zijn voor iedereen. De Kortrijkzanen moeten mij memoreren als iemand die erin geslaagd is hen gelukkig te maken.”
Jarretel : Heb je een motto ?
Trui : “Wie gelukkig wil zijn, moet niet in de politiek gaan.”
Volgend diepte-interview met deputeetje Kelly Detavernier.