.
.
.
.
.
.
.
.
.
Diepte-interview met deputeetje Kelly Detavernier.
Jarretel : Je neemt afscheid als schepentje. Hoe kijk je terug op die periode ?
Kelly : “Dat was zwaar labeur, maar ook een zeer leuke periode. Ik heb in de gemeenteraad vrienden voor het leven gemaakt. Acht jaren lang had ik iets te betekenen in de stad waar mijn wiegje stond. Ik krijg vochtige ogen als ik terugdenk aan die glorieuze tijd waarin alles mocht en alles kon. Ik ben alle inwoners van onze leuke stad enorm dankbaar voor die mooie tijd.”
Jarretel : Heb je grote stappen gezet in menselijke relaties ? Waar ben je het meest fier over ?
Kelly : “Ik ben fier dat ik grote stappen heb gezet op het gebied van menselijke relaties. Vroeger was ik een graag gezien schepentje bij alle gemeenteraadsleden en schepentjes. En bij de doodgewone Kortrijkzanen. In mijn vorig leven, mijn leven vóór de politiek, werd ik voortdurend heen en weer geslingerd tussen verdriet en verveling. Ik leidde een saai en lusteloos leventje, er gebeurde nooit wat en àls er wat gebeurde waren het non-events en onbenulligheden, warm werd ik er nooit van, laat staan zeer warm. Dat is nu anders, koortsachtiger en opwindender.”
Jarretel : Wat waren de grootste uitdagingen tijdens je schepentjestijd ?
Kelly : “Wel, ik heb altijd geprobeerd sterk beleid te voeren en de Kortrijkzanen graag te zien. Hen niet te koeioneren met nieuwe belastingen en regelneverij. Maar shows met roofvogels, vuurwerk afsteken, de liefde bedrijven in Bellegem-bos en confetti spuiten heb ik verboden. Het vergroten van mijn liefde voor het middenklassevolk was de grootste betrachting uit mijn schepentjesbestaan. Ik ben van eenvoudige komaf, dus hoogmoedigheid is niet aan mij besteed. Al zie ik er een beminnelijke diva uit, ik ben altijd een simpel meiske van het volk gebleven.”
Jarretel : Je zetelt vanaf nu als deputeetje van West-Vlaanderen. Vertel.
Kelly : “Een schitterende promotie, een onverhoopte vlucht van mijn politieke carrière. Ik ben werkelijk met mijn gat in de boter gevallen. Er is veel werk maar nog meer ontspanning. Elke ochtend klokslag zeven uur en een kwart staat Marcel, mijn trouwe chauffeur, met wagen aan mijn voordeur. Ja, ik word elke ochtend opgehaald en ’s avonds laat weer thuis afgeleverd door Marcel. Ook mijn dagelijkse professionele verplaatsingen gebeuren met Marcel. Ik breng dan bezoekjes aan windmolens, zonnepanelenparken, overstromingsgebieden, waterbuffers, hoogspanningsleidingen, slotgrachten, antieke graanmolens en aan de vele varkens-en kippenboeren van onze mooie provincie. En aan de kwekers van Westvlaams rood. Twee avonden per week doe ik een receptie, samen met gouverneur Carl, wat een charmante en attente man. Maar hij is getrouwd. Het loopt telkens uit tot een gat in de nacht en dan blijf ik in Lo-Reninge overnachten in de ‘Boom van Caesar’, een afspanning met een opmerkelijk verleden. Ik ben daar niet de enige gast. Een handvol politieke vrienden verwelkomen mij en we drinken en maken plezier tot het ochtendgloren. Mijn trouwe Marcel brengt mij ’s anderendaags tegen de middag weer naar Boeveros. Het is waarlijk onbegonnen werk om de vele genietingen en privilegies op te sommen die aan het deputéschap verbonden zijn. Ijverzuchtigen verwijten mij koketterie en eigendunk, maar zijn dat slechte karaktertrekken ? Ze noemen mij het schoonste en frivoolste deputeetje van de provincie, eigenschappen die ik moeilijk kan ontkennen. Trouwens, wat is het nut van kuisheid ? Ik ben klaar voor de uitdaging die zoveel groter is dan het benepen schepenpostje, goed voor beginnelingen en politieke eunuchen. Ik ben nu verantwoordelijk voor de velopaden en beken en onbevaarbare waterlopen in heel de West-Vlaanders. Thema’s waar ik de komende jaren zoet mee ben. Het wordt een toffe tijd, daar in Boeverbos. Boeverbos is voortaan voor mij de aangenaamste verblijfplaats die het zingenot zich heeft gekozen. Het paradijs van de politiek.”
Jarretel : Ben je nu een belangrijk en interessant mens ?
Kelly : “Ha, het zal wel zijn, vriend. Als deputeetje voel ik mij inderdaad een belangrijk en interessant mens, onmisbaar en ver verheven boven de schepentjes en de burgemeester van de stad Kortrijk. Eerlijk gezegd, deputeetje zijn is zoveel grootser en zoveel glamoureuzer dan de dorpspolitieke en slaapverwekkende besognes van een armzalig schepentje, veel gekakel maar geen eieren.”
Jarretel : Een intiem vraagske, waarom draag je altijd van die spannende broeken ?
Kelly : “Ja, copain, ik wil daar wel eerlijk op antwoorden. Het zit zo. Ik koop al mijn broeken twee maatjes te klein in de C&A. Spannende broeken tonen mijn vrouwelijke vormen in volle glorie, dat vind ik leuk, en ze hebben een positief effect op mijn gemoedstoestand en die van de mondaine mannen. Die broeken brengen mij in een vrolijke en losbandige stemming en dat verhoogt mijn levenslust in tijden waarin alle dartelheid lijkt verdwenen te zijn in de wereld van de politiek. Dat vind ik heel belangrijk.”
Jarretel : Heb je een motto ? Een lijfspreuk ?
Kelly : “Wie gelukkig wil zijn, moet in de politiek gaan.”