.
.
.
.
.
.
.
Ik stop als gemeenteraadslid van Kortrijk.
Nieuwe week. Ontzettend moeilijke beslissing. Ik ben een gevoelsmens. Integriteit is voor mij het allerbelangrijkste. Ik voelde geen integriteit bij de partij TBSK die burgemeester Ruthie leverde in de voorbije onderhandelingen. Dat was menselijk ook een erg zware periode. Ik zit in een politieke depressie. Hoe hard ik ook probeer, ik kan dat niet van me afzetten, ik geraak daar niet uit.
Constructief samenwerken met hen lukt mij om die reden niet meer. Dat lukt onze N-VA schepenen en mijn collega gemeenteraadsleden wel. Ik vind trouwens dat ze dat fantastisch doen.
Het is niet fair naar hen toe maar ook niet in het publiek belang als ik de historiek van de onderhandelingen niet kan lossen en tegelijk gemeenteraadslid ben.
Gevoelsmens zijn heeft erg positieve kanten: mensen weten wat ze aan je hebben. Maar het heeft ook negatieve kanten. In dit geval is het de reden waarvoor ik afscheid neem van iets wat mij zeer dierbaar is.
Ik blijf gedreven lokaal bestuurslid bij N-VA Kortrijk, ik blijf de grootste fan van onze schepenen en blijf me op andere manieren 100% voor Kortrijk engageren. En om alle kwalijke roddels te fnuiken: ik blijf in Kortrijk wonen.
Ik zal hier niet verder op ingaan, ook niet over de historiek van de onderhandelingen. Iedereen heeft zijn verhaal. Ik het mijne. Tijd dat nieuwe mensen van een wit blad kunnen vertrekken.
Nele Haghebaert volgt mij op in de gemeenteraad.