.
.
.
.
.
.
.
.
.beste Jarretelle,
Ik verzoek u vriendelijk mijn bijgaand artikeltje op te nemen op uw gewaardeerde weblog.
Met veel dank.
Axel Ronse
Panta Rhei, alles is vloeibaar
Exact een jaar geleden trok ik naar Wissant. Wit Zand. Ik nam er belangrijke beslissingen. Eén ervan was dat ik een nieuw lief zou zoeken. Maar vooral dat ik voor de gemeenteraadsverkiezingen alles of niets zou spelen. We haalden een monsterscore maar het burgemeesterschap zit er niet in.
Politici zijn ‘passengers’. We genieten een tijdelijk voorrecht, een uitbundige gage en interessante profijtjes om voor en namens ‘de mensen’ belangrijke keuzes te maken. De voorbije jaren als N-VA kopman en cultuurschepentje van Kortrijk waren de mooiste uit mijn leven. Voor eeuwig diep in mijn hart. Ik heb mezelf in twee personen gesplitst. Enerzijds de warmbloedige politieker, anderzijds de versomberde veganist die alle relaties met vrouwen ziet kelderen.
Nu is het tijd voor vernieuwing. Giovanny Saelens en Trui Steenhoudt worden onze N-VA schepenen. Truike is een uniek meiske uit de achtergestelde volksbuurt Overleie. Ze haalde haar stemmen door dag in dag uit aan de tapkast te hangen in haar goed renderende oude stamkroeg, de Groene Kikker, een oprechte, billijke drinkplaats. Ze slaagt er telkens in de drank en vertier zoekende bouwvakkers en doppers het hoofd op hol te brengen. Truike zal daar nu ook, als schepentje, op zaterdag een wekelijkse zitdag houden. Ik geef het kopmanschap van de N-VA Kortrijk met veel overtuiging en vertrouwen door aan Giovanny, Trui en onze eminente voorzitter Pietje Lombaerts. Ik ben hun grootste supporter. Maar Pietje doet het met dikke tegenzin, hij zit in een volkomen absurde situatie. Zijn advocatenpraktijk lijdt onder zijn politieke werkzaamheden, en zijn politieke werkzaamheden lijden onder zijn drukke advocatenpraktijk. Ik zoek tevergeefs naar een nieuwe voorzitter voor de Kortrijkse N-VA. Wie wil zich daar nog mee bezighouden ? De maatschappelijk geslaagde maar veel te bescheiden doktoor Philippe Dejaegher wil er niks van weten en de betoverende Anke Seynaeve heeft het erg druk met her en der te beminnen, waarbij een gevoel van macht en gelukzaligheid haar niet vreemd is. Soms wordt Anke overmand door een aanval van schaamte omdat zij de torenhoge verwachtingen niet inlost.
Als partijmilitant en filosoof zal ik mij zeer bescheiden opstellen en wil ik vooral alle kandidaten die op onze lijst stonden ondersteunen om hun politieke impact te realiseren. De kandidaten van de lijst zijn stuk voor stuk politieke hoogvliegers, grote geesten met een onuitputtelijke rijkdom en levendigheid van gedachten, allen door mij persoonlijk geselecteerd.
Zoals verwacht werd ik in juni federaal parlementslid. Daar beleef ik mijn gelukkig uur met ‘Alice in Wonderland’. Vanuit de commissie sociale zaken krijg ik van mijn partij carte blanche om ons arbeidsrecht naar de 21ste eeuw te brengen. Ik probeer er bruggen te bouwen om impact te hebben. Ik ben Bart De Wever en iedereen die op me stemde vreselijk dankbaar voor die kans en dat vertrouwen. Bart beloofde me een postje als staatssecretaris in de volgende regering. Dat zal ik met gretigheid aanvaarden. Daarom doe ik afstand van het schepenpostje waarop ik recht heb. Truike is een gezellige kletsmajoor, een wonderbaarlijke vriendin, ze wordt een waardige opvolger, al is een zekere overmoed haar niet vreemd. Kan ze de uitdaging aan ? Is Truike wel bekwaam ? Elke nacht schiet ik wakker, badend in het zweet, door de onvermijdbare gedachte dat Truike het verkeerde paard is waarop ik heb gewed. Zal zij de verwachtingen inlossen ? Heeft zij een IQ van boven de vijfenzeventig ? Wordt zij niet verblind door de verlokkingen van de job ? Zal zij de Kafkaiaanse Kortrijkse ambtenarij meester kunnen ? Wat is haar relatie met de fel gevreesde onderzoeksjournalist Lange Peter ? Houdt zij stand tegen het onmeedogend en brutaal gebeuk van Wouter Vermeersch in de gemeenteraad, waarbij haar uitgaandersleven niet gespaard zal worden ? Zal haar relatie met de teergeliefde amant Patje niet doodlopen op een muur van amoureuze misverstanden ?
Wat telt in het leven is niet je titel, mandaat, de perceptie, de aantrekkelijkheid van je levenspartner of minnares of hoeveel geld je op je rekening hebt. Een vrouw, lief, boyfriend of maîtresse heb ik niet. Daar geraak ik niet aan. Als filosoof geraak ik niet vlug gefrustreerd wegens het gebrek aan een beminnelijke levenspartner. Wel de persoon die je bent, de sporen die je nalaat, je impact. Dat gaat over hoe je met je naasten omgaat en hoe je op professioneel, op politiek vlak en op amoureus vlak hogere doelen probeert te bereiken.
Het voorbije jaar was best intens. Ik kijk ernaar uit om tijdens de Kerstperiode een paar daagjes ‘te verdwijnen’ en te reflecteren. Rok en rollen in Wissant !
PS, tip aan Tom Hillewaere, de zaligste persoon die ik als schepentje leerde kennen: ga voor nog een musical !
Axel Ronse,
Uittredend schepentje van Cultuur.