.
.
.
.
.
.
.
.
.Burgemeester Ruthie en het feminisme.

Op de vraag ‘bent u een Dolle Mina en wat zijn uw ideeën over de vrouw in de huidige maatschappij’ antwoordt Ruthie :
“Bah nee, gij, een Dolle Mina ben ik niet, zo ga ik mezelf niet noemen. Ik ben geen mannenhaatster, geen Socialistisch Vooruitziende Vrouw die rondloopt met jarretels, een string tussen de billen, zonder soutien-gorge, die de ‘Grote Kuis’ bepleit. Mannen verafschuwen, daar hou ik niet van. En ik loop niet rond met een castratiecomplex. Ik wil niet aanzien worden als een wezen met bovenaan hemelse borsten en onderaan uitnodigende genitaliën. Ik wil niet om de haverklap door een penis worden doorboord. Ik ben geen feministe pur et dur, maar ik kom uiteraard wel op voor de seksuele rechten van de vrouwen, het open huwelijk en de vrije liefde. Op gebied van vrouwenrechten staan we al heel ver, maar er is nog altijd een glazen plafond. Sommige conservatieve zakken pleiten weer voor monogamie en voor de vrouw aan de haard. Ik ben daar geen voorstander van, integendeel, de vrouw moet de broek dragen. Vroeger vond ik het heerlijk om alleen te leven, nu niet meer. Als je alleen bent, heb je tijd om na te denken, boeken te lezen, kookcursussen te volgen, te mediteren, aan sport en yoga te doen, naar de cinema of de opera te gaan, allerlei contacten te onderhouden, alleenstaande mannen met veelzijdige interesses te ontvangen, je ziet meer van de wereld, in plaats van met een ander rekening te moeten houden en ik wil baas over het eigen lijf en leven blijven. Ik was een tijdje alleen en dat ging gauw vervelen, ik werd stapelgek van eenzaamheid, werd depressief, kreeg een zenuwinzinking, al mijn aandacht en gevoelens waren gericht op het ‘vangen’ van een man. Ik maakte me zorgen over mijn leeftijd, ik kon niet aanvaarden dat ik ouder werd en in de menopauze verzeilde en ik verwaarloosde mijn vriendschappen en sloot mij op in uitzichtloze troosteloosheid. Tot ik eindelijk de ware jakob ontmoette. Hij lag al jaren op de loer om mij ‘binnen’ te doen. En wat moest gebeuren, gebeurde, het stond in de sterren geschreven. Ik ga emotioneel helemaal in de liefdesrelatie op, een crème van een vent, die door het vuur loopt en werkelijk àlles voor mij over heeft. En binnen een paar jaren gaan we trouwen en wordt hij mijn hondstrouwe huisman. Een leuk vooruitzicht. Dan zal ik me compleet vrij voelen en mezelf kunnen ontplooien en mijn leven volgens mijn eigen inzichten zin en inhoud geven. Wat ben ik een geluksvogel ! By the way, roodharig zijn volstaat niet om een goede burgemeester te zijn.”

.
.
.
.
.
.
.
.
.
Boerkini in zwemkom Lago.

Wouter Vermeersch van Vlaams Belang klaagt de boerkini’s in de zwemkom van Lago aan.

Schepentje van Sociale Zaken & Boerkini’s Giovanny Saelens reageert als door een wesp gestoken : “Principieel ben ik radicaal tegen die vrouwonvriendelijke boerkini’s, maar in dit geval moet ik een beetje toegeeflijk zijn en boerkini’s toelaten. Dat is het officiële partijstandpunt. Kijk, het zit zo. Er heerst een zekere zedenverwildering in de zwemkom van Lago. Kortrijkse witte jonge deernen en studentinnen die uitzonderlijk mooi zijn, willen hun vrijerscapaciteiten onbeschaamd ten toon spreiden als ze halfnaakt in de zwemkom liggen. Daartoe zijn ze tot alles in staat en bedekken ze ternauwernood hun erogene zones. Hun lichaamsvormen puilen uit en hun gladde borsten en tepels hangen halvelings bloot. Zo lopen ze het risico overvallen en verkracht te worden door benden opportunistische bruine, gespikkelde en zwarte manskerels, in de volksmond negers, uit Noord-Vrankrijk. Witte hetero mannen op leeftijd kijken likkebaardend toe, maar houden hun manieren. Er is maar één oplossing : alle vrouwen aan de boerkini !”

.

.

.

.

.

.Stephanie Demeyer is weer schepentje.
Haar verhaal :

“Tijdens de vorige bestuursperiode werd ik na drie jaar brutaal uit het schepentjescollege gebonjourd door Quickie, die Ruthie uit de burgemeesterszetel stampte. De ervaringen die ik drie jaar als schepentje opdeed neem ik zeker mee in de huidige legislatuur. Als schepentje van huwelijksjubilees,  trouwpartijen en honderdjarigen leef ik mij uit in feestelijkheden en goedkope cava slurpen. Dit schepenpostje is een heerlijke belevenis, niet écht hoeven te werken en alle dagen feest tegen een loontje dat driemaal hoger ligt dan in mijn vorig leven als verpleegster in een oudemannenhuis. Ik wil mijn stempel drukken op belangrijke beleidsdomeinen als daar zijn ouden van dagen beleid, trouwpartijen, jubilees en vrijwilligerswerk. Ik verzamelde 2.352 voorkeurstemmen, dat is meer dan Quickie, een resultaat dankzij mijn duizenden deur-aan-deurgesprekken en mijn luchthartige verschijning. Roddeltanten noemen mij het schoonste en meest sexy meiske van ’t stadhuis. Maar is dat wel waar, er wordt zoveel geroddeld. Serieus nu. Naar de gewone mensen gaan om naar hun zorgen en wensen te luisteren is mijn lust en mijn leven. Als meiske van volkse komaf, hou ik aan mijn huwelijk vast en sta ik echt tussen het gewone volk, de oude mensjes van alle dag. Die eenvoudige mensen weten dat ik te midden van hen sta, ook al zijn ze stokoud en zitten ze in een oudemannenhuis. Maar ik wil hen uit hun kot lokken en hen laten luisteren naar mijn geëngageerde betogen en ook zelf mijn oor te luisteren leggen naar hun verhalen, ik luister gaarne naar die mensen, want dat vind ik heel interessant en essentieel. De komende jaren wil ik rondgaan in de oudemannenhuizen en alle oudjes vanaf 65 jaar ondervragen. Ook dezulken die nog vrij rondlopen wil ik in mijn onderzoek betrekken. Ik heb de heer Eddy, een 68-jarige oudere jongere, buurman van Quickie, aangesteld als mijn brugfiguur tussen de verschillende seniorengroepen. Eddy staat bekend als een jongen van het volk die op aangename en diep menselijke wijze contacten kan leggen tussen de lage en de middenklasse mensen die de leeftijd van 65 jaar overschreden hebben. Eddy zal aan mij rapporteren en op die manier krijg ik een duidelijk beeld van hun noden en hun diepste verlangens. Ik weet dat het niet altijd helpt maar probeer te beseffen dat Eddy niet de man is die het na ettelijke contactpogingen zal opgeven. Een fausse queue is hem nog maar één keer overkomen. Er lopen nog veel actieve ouden van dagen rond die nog in de fleur van hun leven zijn, letten op de kleinkinderen, aan de tapkasten van de kroegen hangen, achter de weduwen van middelbare leeftijd zitten, naar de maandagmarkt en de fitness gaan of die meedoen aan een loopwedstrijd, een quiz, een saucissenkaarting of een biljarttornooi. Volgens Eddy moeten we hen een nog groter aanbod geven, bijvoorbeeld lid worden van een wandelclub of meedoen aan een schoonheidswedstrijd of zangcrochet. Verder ben ik ook schepentje van deelgemeenten en heb ik ervoor gezorgd dat mijn collega-schepentje Truike Steenhoudt, een gendarm van een schepentje zeggen kwatongen, de ‘Knip van Bissegem’ tegen eind 2029 opgelost zal hebben. Ook ga ik ervoor zorgen dat onze deelgemeenten vol bomen, wilde grassen en struiken gezet worden. Verder ben ik bevoegd voor vrijwilligerswerk. Ik zet me sterk in voor het vrijwilligersbeleid in onze mooie stad. Ik heb duizenden stadsvrijwilligers in alle maten en gewichten, er zijn er zelfs bij om duiven, loslopende honden, zwerfkatten en ratten te vangen. Ontboezemingen over mijn vele belangrijke bevoegdheden vallen in goede aarde onder mijn duizenden kiezers die verliefd zijn op de manier hoe ik mijn schepentjesambt invul. Kiezers die branden van nieuwsgierigheid hoe ik mijn mandaat de komende zes jaar ga volbrengen. Kortrijk is de laatste jaren fel veranderd. Een stad waar elk weekend iets te doen is, een plezante stad en met meer dagtoeristen dan Brugge. Dankzij de waarheidsgetrouwe tellingen van collega schepentje Wouter Allijns, een beer van een schepentje ! Wat een weelde ! Dankzij de onstuitbare invoer van multiculturelen in alle geuren en kleuren, van gitzwart over gespikkeld tot hagelwit, uit alle hoeken van de planeet, halen we binnenkort de kaap van 85.000 inwoners. Heel veel om naar uit te kijken. Onze plezante stad Kortrijk is op goede weg en klaar voor de toekomst ! Tot slot wil ik nog meegeven dat ik moet opletten dat ik niet in de doolhof van al mijn bevoegdheden verstrikt geraak. Ik heb de zekerheid van een vaste baan tot 2042 en een uitbundig loontje. Plus een liefhebbende echtgenoot. Wat moet ik nog meer wensen  ? En ik heb al veel leute gehad.”