.
.
.
.
.
.
.Al een paar weken word ik aangesproken op een hardnekkige roddel. Dat ik naar Brugge zou verhuizen.
Brugge is een fantastische stad, mijn mammie woont er en ik ga er vaak bij haar gaan eten. Mijn verstand ligt bij Stad Kortrijk, ik woon dolgaarne in Kortrijk, maar alles heeft zijn grenzen, mijn hart ligt namelijk nog steeds in Brugge. Geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt nooit naar Brugge terug te keren. Later wel, als ik een politieker op rust zal zijn. Mijn huidige vriendinne deelt mijn verlangen. Ik zou niet weten waarom ik nog langer in het dikkenekkerige Kortrijk zou moeten blijven wonen na mijn actieve politieke carrière.

Ik krijg ook nog steeds vaak vragen waarom ik geen schepentje ben geworden. Mijn kandidatuur was voluit gaan voor burgemeester. Ik wil daar helder over zijn : ik zit mee bij de onderhandelingen over werk & pensioenen voor een Arizona coalitie. Bijgevolg heb ik uitzicht op een postje in de regering of in een kabinet als kabinetschef of zo, mijn ultieme droom. Verder ben ik deerlijk mislukt in de wedstrijd om Kortrijk ‘Culturele hoofdstad van Europa’ te maken. Kortrijk is definitief uitgeschakeld. Daarom ook zet ik als schepentje een stap opzij.

We haalden een monsterscore en zelf haalde ik een ongezien aantal stemmen. Tweede meeste van gans Kortrijk. Ik ben daar ontzettend dankbaar voor. Maar 2 partijen kropen op mekaars schoot uit angst voor de kiezer, de lafaards. Samen haalden ze nog niet het dubbele in stemmen van wat wij op onszelf haalden. Hadden ze alleen opgekomen dan was het ons gelukt. Ruthie moet niet te hoog van de toren blazen. Ik kan met haar leven, ik moet wel, maar veel overschot is er niet. Ik heb nergens spijt van. We slaagden erin om al onze breekpunten in het bestuursakkoord te krijgen, maar over de nieuwe bib op de Buda-tip is het nog niet 100 % zeker. We wogen en wegen echt. Bovendien haalden we heel mooie bevoegdheden binnen. Zowel Trui Steenhoudt als Giovanny Saelens zijn politieke toptalenten die dat schitterend gaan doen. De intelligente Gio is een certitude op alle gebied, Trui iets minder. Zij is een echte volksvrouw, ongelooflijk populair, een madame hors catégorie, en houdt zich het liefst bezig met de ‘gewone mensen’ van haar geliefde Overleie. Haar bureau staat in afspanning De Groene Kikker, waar ze wekelijks op zaterdag tussen 10 en 12 zitdag houdt en belastingbrieven en subsidie-aanvragen invult. Amant Patje kijkt minzaam toe en ziet dat het goed is. Vernieuwing op vlak van schepenen is ontzettend belangrijk. Jammer bv dat bij TBSK een topper als Arthur Vandenbulcke geen kans kreeg in het college. Hij haalde slechts een tiental stemmen minder dan schepentje Allijns die met hoerechance schepentje is geworden. Pappie Anton Vandenbulcke, met de paarse neus, is er nog altijd niet van bekomen. Uit ongelukkigheid dronk hij de helft van zijn wijnwinkel leeg.

Zelf blijf ik tot nader order gemeenteraadslid. We zullen daar zien wat de toekomst brengt. Ik wil vooral dat de beminnelijke Kelly Detavernier de eerste viool speelt in de provincie. Kelly zal, als gedeputeerde, spijkers met koppen slaan. Maar ze moet opletten met haar gevoelens, haar wulpse begeerten en haar innerlijke verlangens. Haar mannelijke collega’s liggen op vinkenslag om haar een oor aan te naaien, want zo gaat dat in de politieke wereld. Kelly heeft een reputatie van harde tante en ijskonijn te verdedigen. Maar au fond is Kelly niet gevoelloos en een tikkeltje mondain en losbandig. Zal zij standhouden tegen de vele verlokkingen van het deputéschap ?

Mijn rol en missie is om de vele nieuwe mensen die ik kon aantrekken te coachen en ondersteunen in hun politieke ambities. Ik wil niet dat het voor hen stopt na deelname aan verkiezingen. Op vlak van kunsten en cultuur zoek ik mijn weg om me als vrijwilliger in te zetten bij een aantal culturele verenigingen. Ik zit alvast drie dagen per week aan de balie van de Budascoop en ik doe de kleedkamer van de schouwburg van zodra die weer open is. Er is mij ook een vrijwilligersbaantje als plaatsaanwijzer bij de nieuwe Abby aangeboden.

Daarnaast beleef ik de tijd van mijn leven op federaal niveau. Hoofd van een kabinet worden is mijn diepste verlangen. Ik ging in de politiek omdat ik vind dat werken moet lonen, dat teveel mensen onterecht inactief zijn en dat de overheid teveel geld afroomt van wat ondernemers en werkers verdienen.

Een ongelooflijke eer voor mij om vanop de eerste rij met de partijvoorzitters mee te mogen onderhandelen over de thema’s werk & pensioenen op Arizona niveau. Hopelijk lukt het.

Daarnaast is ook het federaal parlement een zalige, machtige omgeving. Vandaag heb ik 2 nieuwe wetsvoorstellen gelanceerd.

We blijven knallen !

Axel Ronse
ex-schepentje van Cultuur,
Parlementariër
Arizona Onderhandelaar

.
.
.
.
.
.
.
.
Ruth Vandenberghe furieus na roddel over onderhandelingen in Kortrijk:

Ruthie : “In zijn gazet raaskalt wouldbe journalistje Simon Andries over zogenaamde strubbelingen binnen Team Burgemeester-Stadslijst Kortrijk. Volgens Andries zou Vincent Van Quickenborne een schepenpostje ambiëren alhoewel hij pas op de vierde plaats komt in de rangorde van voorkeurstemmen. Dus na Stephanie Demeyer die het schepenpostje in de wacht zou slepen. Ik moet ten stelligste ontkennen dat een schepenzeteltje voor Vincent nu al aan de orde is. Ik moet wel bekennen dat een schepenpostje voor Stephanie niet vanzelfsprekend is, ze zou beloond kunnen worden met een ander postje, zodat Vincent vrije baan krijgt. Maar zover zijn we nog niet. Dat Andries zich bezighoudt met een dergelijke roddel plaatst hem naast de Koning der Stadsroddelaars Peter Lanssens, alias Lange Peter.”

Vincent reageert : “Het is bullshit. Ruthie zit in de front seat. Ik hou mij gedeisd. Maar dat ik een schepenpostje ambieer is niet bezijdens de waarheid. Dat ik na Stephanie kom in de volgorde van voorkeurstemmen betekent niet dat ik mijn ambities moet temperen. Er zijn uitwijkmogelijkheden voor Stephanie en de tsjeven moeten zich niet bemoeien met de schepenpostjes van Team Burgemeester. Ik ga nu natuurlijk niet gek doen, de onderhandelingen moeten slagen. Ach, laat de roddelaars de pleurus krijgen.”

 

 

 

 

 

Peter Lanssens (P.L) zegt : Quickie zit in een diepe depressie sinds de oplawaai van 9 juni. KO geslagen wegens de lafhartigheid, de hatelijkheden en het leedvermaak bij het merendeel van de Kortrijkzanen.

P.L : Vincent, de electorale afgang heeft er heftig ingehakt. Ging je zelf in de fout ?

Q : Zo is dat, vriend Peter, dat kan ik niet verduiken. Zondagavond, bij het vernemen van de catastrofale achteruitgang was ik ontroostbaar. Ik vond steun bij vrouwtje Anouk. Wat een lief vrouwtje heb ik toch. Was zij er niet geweest dan was ik er wellicht zelf niet meer. Hoe is die electorale catastrofe kunnen gebeuren ? Ik beken, ik kan cassant zijn, heb ruige meningen en ik durf de waarheid wel eens geweld aandoen. Ik heb altijd al lovers en haters gehad. Bij de haters spant Kortrijkwatcher Frans Lavaert de kroon. Haten dat die vent mij doet. Ik ben zijn grootste vijand. En waarom ? Wegens mijn leugen over dat schriftelijk voorakkoord van 1 juli 2012, wegens pipigate of wat dan nog ? Die combiplassers waren mijn beste vrienden en ik geef toe dat ik op de hoogte was, bij de derde plasbeurt stond ik erop te kijken, maar we waren allemaal ferm in de wind en maakten er een grapke van. Was dat nu zo erg ? Och kom, ik kan dat allemaal wel relativeren, tenslotte heb ik nog een vet betaalde job in het parlement waarin ik mij zal uitleven in de oppositie. Ik blijf nooit in het negatieve hangen, ben niet rancuneus, ik kan heel snel weer loslaten. Ik wil nu verkwikt en content aan de slag gaan.

P.L : Waarom ben je geen kandidaat-burgemeester meer?

Q. : Kijk beste Peter, ik doe het écht graag, burgemeester van Kortrijk spelen. Een droomjob. Maar ik erken het meesterschap van Ruthie. Zij is vol charme, fotogeniek en met een hoog knuffelgehalte. Daar kan ik niet tegenop. Ik doe met pijn in het hart afstand van de burgemeesterssjerp en ga mij nu volop concentreren op mijn parlementair jobke. Het is in Kortrijk tijd voor mensen met nieuwe ideeën, nieuwe verhalen, nieuwe energie. Ik leverde vroeger al uitzonderlijke staaltjes van rechtschapenheid en bekwaamheid. Dat zal nu niet anders zijn. Mijn toekomstige daden zullen buitengewoon groot zijn en ik zal niet versagen. Ik ga mij omringen met bekwame en toegewijde adviseurs maar ik blijf trouw aan wat Niccolò Machiavelli hierover zegt : “Buiten deze persoonlijke adviseurs moet een heerser (burgemeester) naar niemand willen luisteren, hij moet ten uitvoer brengen wat hij besloten heeft en wilskrachtig aan zijn besluiten vasthouden.”

P.L. : Hoe staat het met de verhouding met Ruthie ?

Q. : Ruthie zal als kopvrouw de richting bepalen. Ze zal zelf met een visie op de proppen moeten komen. Dan zal ik zien hoe zwaar ze weegt. Er wordt vanalles over haar geroddeld, ook over haar minnaar schepentje Wout. Maar ik geloof er niets van, want als het allemaal waar is mag zij het burgemeesterschap op haar buik schrijven.

P.L. : Volstaat parlementslid zijn voor u ?

Q : Ik ga nu oppositie moeten voeren en dat doe ik graag. Financieel boer ik achteruit, maar het blijft genoeg om mijn gezin van voldoende eten en drinken te voorzien en ons villaatje af te betalen. Trouwens, mijn vrouwtje verdient ook een loontje. We houden het schip drijvende.

P.L. : Hebt u nog een wijsheid ?

Q.: Ik volg nauwgezet het advies van Machiavelli om het volk met feesten en schouwspelen bezig te houden. Blijk geven van menselijkheid en vrijgevigheid.

 

 

 

.

 

‘Gezond Verstand Kortrijk’ is een politiek rariteitenkabinet van vrijdenkers, libertijnen, pronkers en cafétoogfilosofen. “Wij willen meer dialoog, meer geloofwaardigheid, meer gezond verstand, meer leute en minder blasé en bluffers in de politiek”, aldus de voormannen, blagueurs eerste klasse. Zij zoeken nu soortgenoten.

De twee voormannen zijn ene Tom De Vlaminck en Philippe Gosselin, volstrekt onbekende Kortrijkse snoeshanen, ze noemen zich geen saaie middenmoters maar politieke toppers. Ze zijn de onbetwiste führers van de nieuwe politieke club. Tom en Philippe zijn het kotsbeu dat het gezond verstand niet meer zegeviert, wel regeert eigenbelang, opportunisme, carrièrisme, zakkenvullerij, leugenachtigheid, bedrog, schone schijn, innerlijke leegheid en loze beloften.

Gosselin & De Vlaminck : “Wij zijn een beweging van wakkere burgermannen. We vinden onszelf en de burgerman belangrijk en met de burgerman van onze stad wordt veel te weinig in dialoog gegaan. De geloofwaardigheid is er niet en er worden grove leugens verteld en loze beloften gedaan. Zo loog machiavellist Quickie staalhard over het bestaan van het schriftelijk voorakkoord van 11 juli 2012. En over pipigate is het laatste woord nog niet gezegd en geschreven. Nu hokt politieke vagebond Quickie, een naar mannetje met onwelvoeglijke manieren, samen met zijn aartsvijanden de schijnheilige tsjeven met de onbetrouwbare Steffie De Clerck., en met de tuinkabouters Vanhoenacker, Vandorpe, de Bethune, Soens en Cattebeke die zich als slaafse honden onderwerpen aan de oekazen van Quickie, enkel en alleen om de postjes veilig te stellen. We zetten geen beroepspolitiekers op onze lijst, maar goedmoedige burgers zonder stamboom, met een hogere scholingsgraad, een politieke avant-garde die in de naam van de rechtzinnigheid en geloofwaardigheid bergen kan verzetten. Uiteindelijk is het ons doel om in de Kortrijkse gemeenteraad te geraken en Quickie en zijn trawanten, onuitputtelijke bron van verbazing en ergernis, te confronteren met onze onbezoedelde inzichten en geloofspunten. Wij nemen onszelf bloedserieus, samen gaan wij naar een nieuwe toekomst voor Kortrijk. Wij gaan samen naar de Toekomst !”

 

 

 

 

 

Het circus van de Kortrijkse Gemeenteraad.

Onnodige en te lange tussenkomsten, insinuerend taalgebruik, persoonlijke aanvallen, geroep en getier door Vlaamsch Belanger Wouter Vermeersch zorgen in elke gemeenteraadszitting voor onrust en ambras.

Op 13 februari verlieten de aanwezige journalisten uit protest de zaal. Alleen Kortrijkwatcher, alias Frans Lavaert, bleef eenzaam achter op de lege persbanken. Lavaert is een kuitenbijter met een kolossale kennis van het reilen en zeilen in het Kortrijks politiek bestiarium. De luis in de pels van het stadsbestuur. Zijn schrijfsels zijn een eindeloze tirade tegen de onkunde, de drijverijen, de canapépolitiek, het geklooi, de corruptie, het geflikflooi, de ons-kent-ons politiek, het machtsmisbruik en de amoureuze wederwaardigheden van het college van burgemeester en schepentjes.

Schepentjes reageren vol afschuw op de aantijgingen en dolle insinuaties van raadslid Vermeersch, die op elke zitting de show steelt.

Schepentje De Coene neemt de aantijgingen niet : “Het schepentjescollege laat zich niet intimideren of van de wijs brengen, maar door de gemeenteraad en schepentjescollege te ridiculiseren, corrupt en onbekwaam te noemen, ontnemen Vermeersch en Kortrijkwatcher anderen de kans om geboeid de activiteiten van het stadsbestuur en de raad te volgen.”

Ook schepentje Axel Weydts laat zich niet onbetuigd en reageert als door een wesp gestoken op de charges van Vermeersch in zijn richting. In een homerische koleire ontstoken slingert hij schuimbekkend de verwensingen naar de kop van Vermeersch : ‘racist’, ‘fascist’, ‘neonazi’, ‘negationist’, ‘moslimhater’, ‘paljas’, ‘motherfucker’, ‘stuk ongedierte’, ‘ossekop’, ‘slavendrijver’,’paardenneuker’, ‘rioolrat’. De opsomming is eindeloos.

Vermeersch schept er een duivels genoegen in het circus urenlang aan de gang te houden. De grote Wouter Vermeersch show lokt beate bewondering op bij Kortrijkwatcher die de man als een klasbak, een schepentjestemmer en dossiervreter omschrijft.
Wouter Vermeersch zelf blijft er rustig bij : “We voeren gewoon onze taak als raadsleden grondig uit, en dat de hypocriete blaaskaak Weydts ons voor ronddolend gespuis uitmaakt nemen we er graag bij. Het is een schandvlek op het blazoen van onze geliefde stad en de groteske verwensingen en scheldpartijen vanwege Weydts naar mijn persoon horen thuis op de politieke vuilnisbelt van Kortrijk. Ze maken mij nóg populairder bij de Kortrijkzaan van alle dag”, countert Vermeersch het gefoeter van schepentje Weydts.

Wat het summum moet zijn van democratie zien de raadsleden van Vlaamsch Belang hun circusact als een welgekomen opportuniteit. Elke mogelijkheid om het woord te nemen wordt door Vermeersch gretig benut, tot ver over de toegestane tijd. Raadsvoorzitter Helga Kints is de wanhoop nabij.
Vrijbuiter Vermeersch lokt een banvloek uit over zijn onzindelijk gedachtegoed dat door schepentje Weydts als misselijk makend, weerzinwekkend, degoutant en onaanvaardbare spektakeldemocratie wordt betiteld.
Vermeersch raast verder over zaken die er niet toe doen en de meerwaarde van zijn tussenkomsten – doorspekt met smeuïge insinuaties en dubbelzinnigheden omtrent het privéleven van het amoureus koppel wouldbe burgemeesteres Ruthie en schepentje Wout Maddens – is soms ver te zoeken.

Voorzitter Helga Kints betreurt dat zij de laatste tijd te vaak moet optreden als scheidsrechter. “Mijn functie bestaat erin zoveel mogelijk bruggen te bouwen tussen raad en college. Maar met de laaghartige Vermeersch is dat niet meer mogelijk. Hij is een gepatenteerde ruziemaker en een onruststoker eerste klasse. We komen niet meer tot goed gestoffeerde, inhoudelijke debatten over de partijen heen. De autoritaire Vermeersch terroriseert elke raadszitting en zelfs zijn eigen fractie, waarvan de helft al weggelopen is en waarbij de twee overblijvende leden hun mond moeten houden. Hoogstens mag raadslid Carmen Ryheul een keer tussenkomen over onbenulligheden als daar zijn de bescherming van pissebloemen in de straten van Overleie, het probleem van de rondzwervende niet gecastreerde katers of over de nieuwe moskee dewelke Vlaamsch Belang wil blijven bestrijden door het wekelijks vrijdaggebed te boycotten en de toegang te blokkeren. “Toch blijven we ijveren om van Kortrijk de beste stad van de Vlaanders te maken”, aldus de opgewonden voorzitter Kints.

De gemeenteraad van februari kende enkele nieuwe dieptepunten. Burgemeester Vincent Van Quickenborne, alias Quickie, die ligt te dutten en nooit zijn mond open doet, maar dit keer vroeg hij het woord na verschillende aanvallen van de onverlaat Vermeersch. Quickie: “Ik neem het niet dat meneer Vermeersch hier de zoveelste leugen verspreidt zoals destijds met die dronkenmansaffaire na de voetbal, waarbij Vermeersch beweerde dat ik stomdronken was, maar het verwondert mij niet. Het is niet de eerste keer dat deze man zit te liegen dat hij zwart ziet. Ik noem de man een politieke crapuul, waar ik verder geen woorden aan vuil maak.”

Wat later bracht een plotse harde uithaal van Matti Vandemaele naar Vermeersch en Ryheul de zaal tot stilte.
Matti : “In elke gemeenteraadszitting noemt Vermeersch ons schurftig links ongedierte dat uitgeroeid moeten worden. Dan verlies ik mijn cool en begin ik op mijn beurt te roepen en te tieren tot ik rood en blauw aanloop en voorzitter Helga mij het woord moet afpakken. De verderfelijke grote Wouter Vermeersch show blokkeert elke maand de raadszitting en is nefast voor het efficiënt functioneren van de democratie in onze geliefde stad. Bijzonder betreurenswaardig.”

Het onafhankelijk raadslid Jacques Demeersseman, in onmin gevallen met Vermeersch en met slaande deuren weggelopen bij Vlaamsch Belang, komt in elke raadszitting raaskallend tussen met onsamenhangende zinsconstructies over een ‘probleem’ dat niemand begrijpt. De voorzitter laat de man begaan en gaat daarna over tot de orde van de dag.

En dan is er nog Benjamin Vandorpe, een superkaloot die zich danig opjaagt bij de tussenkomsten van zuurmuil Vermeersch.
Benjamin : “We verliezen kostbare uren omdat hij zichzelf graag bezig hoort en in iedere raad de grote Vermeersch one-man show opvoert. Aan gelijk wat wij naar voor brengen, koppelt onverlaat Vermeersch een ellenlange en nonsensicale monoloog. Hij saboteert het voeren van constructieve oppositie om dan achteraf te kunnen zeggen ‘zie je wel, het werkt niet’. De man voert zelfs oppositie tegen de oppositie, waarmee ben je dan eigenlijk bezig?” vraagt Benjamin zich gefrustreerd af.
Benjamin is zijn frustraties niet meer meester : “Het is wraakroepend hoe Vermeersch tewerk gaat tijdens de gemeenteraadszittingen. Wij krijgen nooit de kans tussen te komen met constructieve zaken. We staan machteloos tegen de crapuleuze streken van Vermeersch en moeten tussen de soep en de patatten tussenkomen en slagen er niet in met onderbouwde en positieve voorstellen het stadsbestuur tegemoet te komen, teneinde dankzij goede relaties in ’24 weer aan de politieke bak te geraken. Kwatongen noemen ons vleiers die het stadsbestuur opvrijen, maar daar liggen we niet wakker van. De Vlaamsche Belangers gooien de euro’s over de balk om de Kortrijkse democratie te saboteren. Een weergaloze schande.”

Benjamin Vandorpe wordt als dé grote troef en kandidaat burgemeester voor de volgende verkiezingen beschouwd. Hij is behept met een kinderlijke verwondering, vermengd met een scheut toelaatbare kwaadaardigheid en hij verafschuwt de onwelvoeglijke stellingen en praatjes van Vermeersch, neemt zichzelf zeer au serieux, kortom, Benjamin beschouwt zichzelf als een moreel onkreukbare persoonlijkheid, doorspekt met een vleugje genietbare ironie.
De Kortrijkse gemeenteraad bruist !